CHITTI1963.

నాన్నంటే కుటుంబానికి అభయహస్తం. నాన్నంటే ఒక నిస్వార్థo. నాన్నంటే ఒక మార్గదర్శి. నాన్న – ఈ మాటలోనే ఓ ఆత్మీయత, ఓ అర్థవంతమైన అనుబంధం దాగి ఉంటుంది.పిలిచినప్పుడు హృదయం హర్షిస్తే, గుర్తొచ్చినప్పుడు కన్నీళ్లు వర్షిస్తాయి జీవితాన్ని నిర్మించే పునాది, ఆరంభ మౌనపు ప్రేమకు నిదర్శనం – నాన్న. నాన్న… ఈ ఒక్క పదమే ఎన్నో అర్థాలు, అనుబంధాలు, బాధ్యతలు, త్యాగాలను తనలో లీనమయ్యే అద్భుత భావన. పిల్లల కోసమో, కుటుంబం కోసమో, తన అవసరాలు పక్కకు నెట్టి, జీవితాన్ని నిశ్శబ్దంగా నిర్మించే ఒక మనిషి – ఆయనే నాన్న. నా బాల్యం గుర్తొస్తే – అమ్మ  చూపించిన ప్రేమ, నాన్నది మౌనంగా మార్గం చూపించే బుద్ధి. అమ్మ చేతిలో ఆహారం, నాన్న చేతిలో ఆశయం. అమ్మ ఓ తపన, నాన్న ఓ త్యాగం. నాన్నతో మాటలూ తక్కువే, కానీ అనుబంధం ఎంతో లోతుగా. మన పరోక్షంలో బిడ్డ  గొప్పతనాన్ని పదిమందికి గర్వంగా చెప్పి బిడ్డ ఎదుట  మాత్రం ఆ మాటే ఎత్తడు. ఆ ప్రశంసలు మన చెవుల్లో కాదు, మన వెనుక నిలబడి మన విజయాన్ని నిశ్శబ్దంగా చూసే చూపుల్లో ఉన్నాయి. నాన్న హాయిగా ఉండే వయసులో శ్రమించాడు, మనకోసం కొత్త చెప్పులు  కొనిపెట్టాలన్నదే గమ్యం, ఆయన పాదాలు పగిలినా...

ఉదయం పదకొండు గంటలు అయింది. ఆ నగరంలో ప్రముఖ కూడలి ఉన్న గుడి ముందు ఇద్దరు బిచ్చగాళ్ళు కూర్చుని ఉన్నారు. ఇంతలో గుడి తలుపులు మూసేసి పూజారి గారు బయటకు వచ్చి ఏరా ఇంకా వెళ్ళలేదా ?అని అడిగారు. ఎందుకంటే ఉదయం సాయంకాలం గుడిమెట్ల మీద ఆ ఇద్దరు బిచ్చగాళ్ళు సుమారు ఇరవై సంవత్సరాల నుండి భిక్షాటన చేసుకుంటూ బ్రతుకుతున్నారు. ఉదయం సాయంకాలం గుడి దగ్గర బిక్షాటన చేసుకుంటూ గుడి కట్టేసిన తర్వాత ఎదురుగా ఉన్న చెట్టు దగ్గర, రాత్రి పూట పక్కనే ఉన్న షాపింగ్ కాంప్లెక్స్ మెట్ల మీద పడుకుంటారు.ఆ నగరంలో అనేక దేవాలయాలు ఉన్నప్పటికీ వాళ్లు వేరే గుడి దగ్గరికి వెళ్లలేరు. ఎందుకంటే వాళ్ళిద్దరికీ ప్రమాదవశాత్తు కాళ్లు ఒక యాక్సిడెంట్ లో పోయాయి. ఎవరో పుణ్యాత్ములు ఇచ్చిన మీద మూడు చక్రాలు బండి వాళ్లకి ఆధారం. పూజారి గారు అడిగిన ప్రశ్నకి "లేదండి అంటూ సమాధానమిచ్చి ఏదో నసుగుతూ కనబడ్డారు బిచ్చగాళ్ళు.  రోజు పద కొండు గంటలకే అక్కడికి నుంచి వెళ్ళిపోయే ఆ బిచ్చగాళ్ళు ఇవాళ ఇంకా ఎందుకు అక్కడ ఉన్నారని అప్పుడు తట్టింది పూజారి గారికి. విషయం అర్థమైంది రా !మీరు ఎవరి గురించి ఎదురు చూస్తున్నారో! ఆ అమ్మగారి గురించే కదా అవునన్నట్లుగా తల ఊపేరు....

నెలలు నిండుతున్న కొద్ది లచ్చమ్మకిమనసు ఆందోళనగా ఉంది. ఇది తొలి కానుపు కాకపోయినా ఈసారి బాధగా భయంగా ఉంది లచ్చమ్మ కి. క్రితం సారి కన్నా ఈ సారి ఆరోగ్యం చాలా బాగుంది. నీరసం అనేది లేదు. మంచి ఆహారం మంచి మందులు పళ్ళు పాలు అన్ని వేళకు తింటున్న మనసు ఇదివరకు అంత ఉత్సాహంగా లేదు.  ఈ కడుపులో ఉన్న బిడ్డ భూమ్మీదకి వచ్చిన వెంటనే ఎవరికో ఇచ్చేయాలి అనే బాధ లచ్చమ్మ గుండెను మండిస్తోంది. సహజంగా కాకపోతేనే కృత్రిమంగా అయినా గర్భంలో తిరుగుతున్న బిడ్డ వాడు చేస్తున్న అల్లరి అంతా ఇంతా కాదు. రాత్రి పడుకుంటే కాళ్లతో తన్నుతాడు. ఏదో కడుపులోంచి మాటలు వినపడుతున్నట్టుగా ఉంటాయి. అది తన భ్రమ లేక నిజంగానే మాట్లాడుతున్నాడా!. ఎప్పుడు బయటకు వస్తాడా! వాడిని గుండెల మీద వేసుకుని ముద్దాడాలని కడుపునిండా పాలు తాగించాలని భుజం మీద వేసుకుని జో కట్టాలని కలలు కంటోంది లచ్చమ్మ. ఇవన్నీ క్రితం సారి కానుపు వచ్చిన తర్వాత అనుభవించిన అనుభూతులు. తల్లిగా మధుర అనుభూతులు. మరి ఈసారి ఆ అనుభూతులను అనుభవించడానికి అవకాశం ఉంటుందా లేదో!. ఎన్ని రోజులు పిల్లవాడిని మన దగ్గర ఉంచుతారో!. కొద్దిరోజులు కూడా మాతృత్వపు ఆనందాన్ని అనుభవించకుండా తన దగ్గర్నుంచి లాక...