పోస్ట్‌లు

అక్టోబర్ 7, 2024లోని పోస్ట్‌లను చూపుతోంది

సాయంకాలం సాగర తీరం

ఆ ప్రదేశంలో అంత ఆకర్షణ శక్తి ఏముంది? సాయంకాలం అయిందంటే చాలు అందరికి వయోభేదం లేకుండా ఆ ప్రదేశానికి వెళ్లాలని మనసు పీకుతుంది. ఒక్కసారి వెళ్ళిన తర్వాత అక్కడ ఏముందో తెలిసిపోతుంది కానీ మాటిమాటికి అదే ప్రదేశం వెళ్లాలని అనుకుంటారు. అంత సమ్మోహన శక్తి ఏముంది అక్కడకు మనము వెళ్లి చూద్దాం. నడుచుకుంటూ వెళితే కాళ్లు కూరుకుపోయే ఇసుక, తీరానికి అలుపు సొలుపు లేకుండా కొట్టుకొచ్చే కెరటాలు ,ఏది తనలో దాచుకోకుండా ఒడ్డు మీదకి విసిరేసే ఆ సముద్రుడు , అది మంచి సరుకో తెలియదు మాయ సరుకో తెలియదు అయినా ఎక్కడినుంచో విదేశాల నుంచి సరుకు మోసుకుని నాలుగు రోజులపాటు ఆ బరువు బాధ్యతలు దింపుకోవడానికి అక్కడ సముద్రంలో రెస్ట్ తీసుకునే పెద్ద పెద్ద పడవలు, మన సరుకు విదేశాలకు రుచి చూపించడానికి తీసుకుపోయే పెద్ద పెద్ద పడవలు ,నిండుగా పదేళ్లు కూడా ఉండవు అయినా బ్రతుకు సమరంలో పాట్లు పడే పిల్లవాడు చిన్న పడవ నడుపుతూ వలలో చిక్కే చేప కోసం కెరటాలకు ఎదురు తిరుగుతున్న దృశ్యం, కొంతమంది ఆ నీళ్లలో జలకాలాడే సన్నివేశం.  అరుపులు గోలలు ఈలలు కేకలు ఒకటేమిటి అది ఒక పెద్ద మార్కెట్ లా ఉంటుంది .ఎవరి మాట ఎవరికీ వినపడదు. భూభాగంలో మూడు వంతులు జలమే ఆక్ర...

తప్పదు మరి

తప్పదు మరి....... " ఏమిటమ్మా ఎప్పుడు చూసినా అలా నీరసంగా ఉంటున్నావు. ఇదివరకులా ఉత్సాహంగా లేవు. ఏమైనా అనారోగ్యమా లేదంటే, అల్లుడు గారితో గొడవలా ,కుటుంబ సమస్యలా పిల్లలు ఇద్దరు కూడా చాలా నీరసపడిపోయారు ఏమిటో చెప్పు అంటూ పార్వతమ్మ పండక్కి వచ్చిన కూతురు సుజాత పక్కలో పడుకుని ఏడుస్తూ అడిగింది.  "ఏమీ లేదమ్మా మామూ లే అని అంది సుజాత. పార్వతమ్మ అందుకు ఒప్పుకోలేదు. నిజం చెప్పు లేకపోతే 'నా మీద ఒట్టే అని గట్టిపట్టు పట్టింది పార్వతమ్మ.  " నేను ఆ ఇంట్లో ఎవరికి న్యాయం చేయలేకపోతున్నాను అమ్మా , ఉదయం లేచిన దగ్గర్నుంచి హడావుడిగా అన్ని పనులు చేసి పెట్టిన ఎప్పుడూ ఆఫీసుకి ఆలస్యంగానే వెళ్ళవలసి వస్తోంది. రోజు మేనేజర్ గారి చివాట్లు తినవలసి వస్తోంది. ఉదయం లేచి అందరికీ కాఫీలు ఇచ్చి టిఫిన్ ,వంట తయారు చేసి బాక్సులు సర్దుకుని అత్తయ్య గారికి మామయ్య గారికి టేబుల్ మీద సర్ది పిల్లల్ని డే కేర్ లో వదిలేసి ఆఫీస్ కి బస్సు ఎక్కి వెళ్ళేటప్పటికి ఎప్పుడూ 20 నిమిషాలు లేటు అవుతోంది. ఇంట్లో ఎవరు ఇక్కడ పుల్ల అక్కడ పెట్టరు. దానికి తోడు అత్తయ్య గారు మామయ్య గారు పెద్దవాళ్ళు అయిపోయి ఉన్నారు. అత్తయ్య గారికి నేను ఉద్యోగ...

పండుగ మామూలు

ఉదయం 6:00 అయింది  అపార్ట్మెంట్ సెల్లార్ నుంచి గట్టిగా అరుపులు కేకలు వినబడుతున్నాయి. ఆ గొంతు ప్రెసిడెంట్ గారిది లా ఉంది అనుకుంటూ బాల్కనీ నుంచి కిందకు తొంగి చూశాను. సాక్షాత్తు మా అపార్ట్మెంట్ ఓనర్స్ అసోసియేషన్ ప్రెసిడెంట్. ఆయన ముక్కోపి. ఇండియాకు ప్రెసిడెంట్ గా ఫీల్ అయిపోతుంటాడు  ఇంత పొద్దున్నే ఎవరబ్బా ఆయనకు బలి అయిపోయింది అనుకుంటూ చూస్తే ఎదురుగుండా మున్సిపాలిటీ వాళ్ళ ఇచ్చిన డ్రెస్ వేసుకొని ఒక మనిషి నిలబడి ఉన్నాడు. అపార్ట్మెంట్ ఎదురుగుండా రోడ్డుమీద రోజు వ్యర్థ పదార్థములు తీసుకువెళ్లే ట్రాక్టర్ నిలిపి ఉంది. ఓహో అయితే ఈ మనిషి ప్రతాపం ఈవేళ పాపం రోజు వ్యర్థ పదార్థాలు తీసుకుని వెళ్లే మున్సిపాలిటీ వాళ్ళ మీద అన్నమాట.  మా అపార్ట్మెంట్లో మొత్తం యాభై ప్లాట్లు ఉంటాయి. మాది భాగ్యనగరంలో ప్రగతి నగర్ లో ఉన్న ఈ అపార్ట్మెంట్ కట్టి పదిహేను ఏళ్లయింది. ప్రతిరోజు మన శరీరం లాగే మనం నివసించే ఇల్లు కూడా వ్యర్థ పదార్థాలను ఇంట్లో ఉంచుకోదు. కాదు కాదు మనం ఆ ఇంట్లో ఉండలేం. కంపు భరించలేక అనారోగ్యాలు తెచ్చుకోలేక.   ప్రతిరోజు ప్రతి ప్లాట్ నుంచి సుమారుగా రెండు డబ్బాలు చెత్త వస్తుంది. ప్రతిరోజు రా...