పోస్ట్‌లు

జూన్ 2, 2025లోని పోస్ట్‌లను చూపుతోంది

బసవ

ఈ బసవయ్య యాగంటి గుడిలోని బసవయ్య కాదు. కాలజ్ఞానం వ్రా సిన పోతులూరి వీరబ్రహ్మేంద్రస్వామి కొంతకాలం నివసించిన యాగంటి గుడిలోని బసవయ్య కాదు. మరి ఎవరు? ఎదురింటిలో తెల్లగా పొట్టిగా ఉండి ఎప్పుడూ గంతులు వేసే అందాల బసవ.  ఆ ఎదురిల్లు ఏది అంటే అది భాగ్యనగరంలో కూకట్పల్లి ప్రాంతంలో జలవాయు విహార్ కాలనీలోని అందమైన ఇల్లు. సాధారణంగా ప్రతి ఇంట్లో మనుషులు కాపురం ఉంటారు. మనుషులతో పాటు వాళ్లకి ఇష్టమైన పెంపుడు జంతువులు కూడా ఉంటాయి. అయితే ఈ ఇంట్లో మాత్రం కేవలం జంతువులు మాత్రమే ఉంటాయి. అందుకే దాని గురించి చెప్పా. నువ్వు ఆంధ్ర వాడివి తెలంగాణ గురించి చెబుతున్నావు ఏంటి అని అడిగితే బసవ కాపురం ఉండే ఎదురింటిలో మా చంటి దాని నివాసం. చంటిదంటే నా కన్న కూతురు కాదు. నా కూతురికి కూతురు. కరోనా టైం లో పుట్టి  కరోడాగా తయారైంది. వాళ్ళిద్దరిది అదీ స్నేహం. ఆ బసవ నోరు లేని మూగ జీవి. మా చంటిది ఇప్పుడిప్పుడే మాటలు నేర్చుకుంటున్న తాత కూచి.  తాత ఎక్కడున్నాడు అని అడిగితే "తాతినాడలో ' ఉన్నాడని అంటోంది. ఆ బసవ ఎప్పుడు వాళ్ళ అమ్మని అంటి పెట్టుకుని ఉంటే మా చంటిది అమ్మ కాళ్ళకు అడ్డం పడుతూనే ఉంటుంది . ఎదురింటి గేటు దగ్గర్ను...

మానవ నైజం

ఊపిరి ఉన్న మనిషి నీ మనలో ఒకడిగా కలుపుకో ము. ప్రేమగా పలకరించము ఆత్మీయంగా దగ్గరకు తీసుకో ము. వయసుకు గౌరవం ఇవ్వము.  జారి పడిపోతున్నా చెయ్యి అందించము ఊపిరి ఆగిపోయిన ఆ మనిషికి  ప్రదక్షిణాలు చేస్తాము చేతులెత్తి మొక్కుతాము అలంకరణలతో ముంచేస్తాము అనుభవాలు అనుబంధాలు  అప్పుడే గుర్తు చేసుకుంటాము నలుగురితో పాటు నారాయణ  కులంతో పాటు గోవిందా మనకు వచ్చే కన్నీళ్లు కూడా అంతే.  అవి గుండె పంపే కన్నీళ్లు కాదు. ఆ తెర మీద నటించేసాం అయిపోయింది  ఇంకో పాత్రకి నటుడుగా మారిపోతాం.  రోజు ఎన్నో పాత్రలు ఎన్నో వేషాలు  ఈ లోకమే ఒక రంగస్థలం  ఏ పాత్రకైనా మానవ వేషం ఒకటే.  కొత్త రంగులు వేసుకోనక్కర్లేదు. ఇది నడుస్తున్న మన జీవితం. కాదు కాదు నటిస్తున్న జీవితం.  రచన మధునా పంతుల చిట్టి వెంకట సుబ్బారావు  కాకినాడ 9491792279

మచ్చ

ఓ క్షణికావేశం  నాలుగు గోడల మధ్య బందీ చేసింది  తుపాకీ మో తలు ,ఖాఖీ బట్టలు  ఇనప బూట్ల చప్పుళ్ళు స్వేచ్ఛ జీవితం కోసం ఎదురు చూపులు  ఇదే నా చుట్టూ ఉండే ప్రపంచం. అయిన వాళ్లకు దూరంగా  ములాకత్ లో పలకరింపులు చిన్న చిరునవ్వుల వెనక  చూపుల ,మాటల పోరాటం. కన్నీళ్ళలో ప్రేమ,  ఆశలో వేచి ఉండే భవిష్యత్తు  ఇది నా దౌర్భాగ్యం.  స్వేచ్ఛ కోసం నా ఎదురు చూపుల లెక్కలన్నీ  ఇనుప చువ్వలకే తెలుసు. కాలవలు కట్టిన నా గుండెలోని బాధ  ఆ రాతి గోడలకే తెలుసు. ఉప్పొంగే రక్తంతో అడుగుపెట్టిన నేను  జీవితకాలం అంతా గడిపి సర్కారు వారు క్లీన్ చిట్ ఇస్తే ఆ గడప దాటిన నేను  సమాజం నాకేసి చూసిన ఆ చూపు గుండెల్లో ఏదో ఒక గుచ్చుతూనే ఉంది.  ఆ మరక నన్ను వెక్కిరిస్తూనే ఉంది. గర్భస్థ నరకం నుండి విడుదలై  మళ్లీ ఇనప చివ్వలకు బందీనై స్వేచ్ఛ జీవినైనా సమాజపు గోడలు తెరుచుకునేది ఎప్పటికో రచన. మధునా పంతుల చిట్టి వెంకట సుబ్బారావు  కాకినాడ 9491792279

ఆఖరి గమ్యం _ఒక క్రొత్త ప్రారంభం

నలుగురు నడిచే దారి రహదారి. నాలుగు ఊళ్లను కలిపే దారి రహదారి. రహదారికి మన జీవితానికి చాలా దగ్గర సంబంధం ఉంది. తెల్లవారి లేస్తే మన బ్రతుకు రహదారి మీద ప్రయాణం తోటి ప్రారంభమవుతుంది.  రహదారి కొంతమందికి బ్రతుకు దారి. మరి కొంతమందికి బంధాలను కలుపుకోవడానికి వెళ్లే దారి. బాధ్యతలు తీర్చుకోవడానికి నడిచే దారి. మన జీవితంలో లాగే రహదారి మీద కొన్ని నియమాలు పాటించకపోతే మన జీవితం అక్కడే తెల్లారిపోతుంది. మనం పాటించడమే కాదు మనం తోటి ప్రయాణికులు కూడా పాటించాలి. లేదంటే ఎంకి పెళ్లి సుబ్బు చావుకి వస్తుంది.  అందరికీ గమ్యం చేరుకోవాలని తొందర. తొందరలో ఎవరు తప్పు చేశారో ఎవరికీ తెలుసు ? తప్పు జరిగిపోయింది. ఆపరేషన్ సక్సెస్ పేషంట్ డైడ్ అన్నట్టు మెదడుకు కోపం వచ్చి మౌనంగా ఉండిపోయింది. అవయవాలకి ఇంక ఆజ్ఞలు అందవు. కొంతసేపు అవి ముందు చెప్పిన టైం టేబుల్ ప్రకారం నడుచుకుంటూ వెళ్లిపోతాయి.  ఊపిరి ఉన్నంతవరకు ఇది నా ఆస్తి. నేను చెప్పినట్టు నడిచే శరీరం. మరి ఇప్పుడు ఈ ఆజ్ఞలు ఎవరిస్తారు. ఈ శరీరంపై అధికారం ఎవరికి ఉంది. ఇది ఎవరి సొత్తు.  ఇంకెవరిది శాస్త్ర ప్రకారం చూసిన వారసులుదే ఈ శరీరం. మహా అయితే 24 గంటలు. ఆ తర...

సరోజ

సరోజ పందిట్లో జట్కా బండి వచ్చి ఆగింది. బండి ఆగగానే పిల్లలందరూ "వదిన వచ్చింది వదిన వచ్చింది "అంటూ ఆనందంగా కేరింతలు కొడుతూ బండి చుట్టూ మూగారు. ఆ బండి లోనుంచి కాళ్ళకి పసుపు రాసుకుని నుదుటన పెద్ద బొట్టు పెట్టుకుని గెడ కర్రకి చీర కట్టినట్లుగా ఉండే అమ్మాయి దిగింది.   అక్కడ ఉన్న పిల్లలందరికంటే ఒక నాలుగు ఐదు ఏళ్లు పెద్ద ఉంటుంది. కానీ చిన్న వయసులోని పెళ్లి చేసేసారు కాబట్టి ఆ ఉమ్మడి కుటుంబానికి పెద్ద కోడలు అయిపోయింది.  అందరితో ఆప్యాయంగా మాట్లాడడం , పిల్లలందరి తోటి కలిసిమెలిసి ఆడుకోవడం, మాటలో నెమ్మది, పెద్దల పట్ల గౌరవం చూసి మాధవరావు గారికి చాలా మంచి కోడలు దొరికింది అనుకునేవారు ఊరి వారందరూ. ఆ ఇంటి ఇల్లాలు రాజమ్మ నిజమైన వారసురాలు అనుకున్నారు బంధువులు.  ఇంకా పసితనం వీడని వయస్సు భర్త అంటే ఏంటో తెలియని మనసు తల్లి ఆదరణలోనే పెరిగిన పసితనం తప్ప తండ్రి ప్రేమను ఎప్పుడూ రుచి చూడలేదు.   గౌరవ మర్యాదలు గల కుటుంబాన్ని చూసి తండ్రిని పట్టించుకోకుండా ఆ పిల్లని ఇంటి కోడలుగా చేసుకున్నాడు మాధవరావు. కాదు కాదు దేవుడిచ్చిన కూతురులా చూసుకున్నాడు.  ఎందుకంటే ఆ సమయం కొడుకుకి పెళ్లి చేస...