ఏమని చెప్పను

ఏమని చెప్పను! 

ఏమని చెప్పను ఆమె గొప్పదనం. ఎన్ని జన్మలెత్తినా

 తీర్చుకోలేము ఆమె ఋణం. తల్లిగా చెల్లిగా భార్యగా ఏ

 పాత్రలోనైనా ఆమెకు నూటికి నూరుపాళ్ళు మార్కులే. అన్నింటిలోనూ విజయం ఆమెదే. త్యాగమూర్తిగా పేరు తెచ్చుకుని అనుక్షణం కుటుంబ శ్రేయ స్సుకు పాటుపడే ఆమె

 ప్రతి మగవాడికి దేవుడిచ్చిన వరం. విభిన్న రంగాలలో అత్యుత్తమ ప్రతిభ కనబరిచిన స్త్రీ మూర్తులను తలుచుకోవడం సన్మానించుకోవడం ప్రతి ఏటా అంతర్జాతీయ మహిళా దినోత్సవo జరుపుకోవడం మనం చూపిస్తున్న కృతజ్ఞతకి నిదర్శనం.

ఒక లాయర్ గా కానీ ఒక డాక్టర్ గా కానీ ఒక శాస్త్రవేత్తగా కానీ 

ఒక ఇంజనీర్ గా కానీ విశేష ప్రతిభ కనబరిచిన స్త్రీమూర్తులను మాత్రమే మనము గుర్తించగలుగుతున్నాం. అయితే ఒక కుటుంబాన్ని సమర్థవంతంగా నిర్వహిస్తూ పిల్లల్ని పెంచి పెద్ద చేసి ప్రయోజకులను చేసిన మహిళామూర్తులు ఎన్నో వేలమంది ని నిజానికి అభినందించలేకపోతున్నాం. ఎందుకంటే వారి ప్రతిభ ఆ కుటుంబం వరకే పరిమితమై ఉంటుంది కాబట్టి. అయితే నిజానికి వీరి శ్రమను గుర్తించవలసింది ఒక సమాజం కాదు. ఆ కుటుంబ సభ్యులు మాత్రమే

భర్త రెండు చేతుల సంపాదించి కోరినవన్నీ క్షణాల్లో తెచ్చిపెట్టి ముత్యాల లాంటి బిడ్డలని కనీ పెంచి ప్రయోజకులను చేయడం మరీ అంత కష్టమైన పని కాదు. కారణం ఒక స్త్రీకి దేవుడిచ్చిన వరం అది. ఓర్పు సహనం నేర్పరితనం ఏ పాత్రలో అయినా ఇట్టే పరకాయ ప్రవేశం చేసే గుణం. అయితే ఇక్కడ పరిస్థితి వేరు.

 గంపెడు సంసారం. అబ్బా ఈరోజు గండం గడిచిపోయింది. రేపటి పొయ్యి మీదకి పొయ్యి కిందకి గురించి ఆలోచనే . అందరికీ సూర్యోదయం అయితే తెల్లవారినట్లు మరి ఆమెకి తెల్లవారుజామున నాలుగు గంటలు అయితే పొద్దు పొడిచినట్లే. లేకపోతే ఆ కుటుంబ జీవన చక్రం ఆగిపోయేది

 దానికి తోడు ఎప్పుడూ ఏదో లోకంలో ఉండే ఆడబిడ్డ. కన్న బిడ్డలా సాకవలసిన పరిస్థితి. ఇవి చాలవు అన్నట్లు పెళ్లయిన ఏడాదికే పుట్టింటికి చేరిన పెద్ద కూతురు ఐదేళ్ల వయసులో ఉన్న పిల్లాడు ఎవరి దిష్టి తగిలిందో పాపం అమ్మకి అడ్డాలలోని బిడ్డ అయిపోయాడు. 

అమ్మంటే అందరికీ అమ్మే. బిడ్డలంటే అమ్మకు ప్రత్యేక మైన ప్రేమ కానీ అమ్మకా బిడ్డ మాత్రం ప్రత్యేకం. పిల్లలందరూ బాల్యం వెళ్లే వరకు అమ్మ చంకలోనే. ఆ బిడ్డ గమనం అమ్మ తోటే వయసు వచ్చినా. బండెడు సంసారం అలసిపోయిన శరీరం అయినా ఆ బిడ్డ బాధ్యత అంటే అలుపు సొలుపు లేదు. అన్నిటికన్నా బాధ్యత ఆమెకు ముఖ్య o.

ఆమె తన బాధ్యత బరువుగా ఎన్నడు భావించలేదు. గుక్కెడు నీళ్ల కోసం అర మైలు దూరంలో ఉన్న బావి నుండి నీళ్లు మోసుకొచ్చినా ఏనాడు శ్రమగా భావించలేదు

. దానికి తోడు మిగిలిన పిల్లల సంరక్షణ బాధ్యత కూడా ఆమెదే కదా. వచ్చిపోయే చుట్టాలు. ఎటు చూసినా సమస్యలు. అయినా మౌనమే ఆమె ఆయుధం. పిల్లలు ఎంత విసిగించిన చెయ్యి ఎత్తి దెబ్బ వేయకుండా మౌనంగా తన జీవనయానం గడిపిన మహాతల్లి. పరిస్థితులు ఎటువంటివైనా నవ్వుతూ జీవనయానం గడిపిన నారీమణి.

సాధారణమైన బిడ్డను సాకడం తల్లికి చాలా సులువు. విభిన్నమైన బిడ్డని పెంచడం అంటే కత్తి మీద సామే. చ oకలో ఉన్న బిడ్డను దింపలేదు. వెంటబడిన బిడ్డలను సాక లేదు. ఆమెకు ఉన్నవి రెండే చేతులు. తెల్లవారు లేచిన దగ్గర్నుంచి అందరూ సహాయం అందించే చేతుల కోసం ఎదురుచూసేవాళ్ళే. మరి ఆమెకు సహాయం చేసే వాళ్ళు ఎవరు . నమ్ముకున్న కుల దైవం మాత్రమే.

ఆమె నమ్ముకున్న దైవం బిడ్డలందరిని గట్టెక్కించింది. నడి సముద్రంలో ఉన్న సంసారం గట్టుకు చేరింది. మధ్యలో భర్త దేవుడి దగ్గర కి వెళ్లిపోయిన ఆ దుఖం తట్టుకుంటూ పిల్లల కాపురాలు చూసుకుని మర్చిపోతూ మనవులు ముని మనవల ఆటపాటలు చూసి ఆనందపడుతూ సమస్యలు ఎన్ని ఉన్నా ఏ ఒత్తిడి లేకుండా జీవించిన ఆఖరికి రక్తపు ఒత్తిడి పెరిగి ఈ లోకం వీడిన నా మాతృమూర్తి మధునా పంతుల సీతమ్మని ఈ మహిళా దినోత్సవము నాడు తలుచుకోకుండా ఎలా ఉండగలను.