స్త్రీ

 స్త్రీ 

పోరాటమే ఆమె ప్రాణవాయువు

ప్రేమే ఆమె ఆభరణం

ముళ్ల దారిలో నడిచినప్పటికీ

స్వర్గపు సీమలో కలల పయనం ఆమెదే

ఆమెను చూసి త్యాగం తలవంచుకుంది

సహనం చేతులు జోడించి నమస్కరించింది

స్వార్థం నిశ్శబ్దంగా నిలబడిపోయింది

ఆ ఇంటి వెలుగు చూసి

దీపం మురిసిపోయింది

ఆమెను చూసి భూమాత

"నా బిడ్డ" అని ముద్దు పెట్టుకుంది : 

ప్రాణికోటి అంతటికి నేను,

ఆ గూడుకి ఆమే ఊపిరి 

అంటూ ఉప్పొంగిపోయాడు వాయువు

నేను నిత్యం ప్రతి ఇంట్లో ఒక అతిధిని 

అతిధి మర్యాదలో ఆమెకు 

ఆమె సాటి అంటాడు అగ్ని 

వేసవిలో పన్నీటి జల్లులా

అనునిత్యం ప్రేమ జల్లు కురిపిస్తుంది 

అంటాడు వర్షాలదేవుడు. 

ఆకాశమంత విశాలమైన మనసు 

ఆదరణలో ఆకాశమే హద్దు. 

అంటుంది ఆకాశం.

అందం లో నాతో పోటీ పడుతోంది 

అంటాడు చందమామ.

అవసరమైతే నాలాగే చమటలు పట్టిస్తుంది.

అంటాడు వేసవి సూర్యుడు.

ఆమెకు ఎవరూ లేరు సాటి 

నా సృష్టి అంత గొప్పది అంటాడు 

బ్రహ్మ.

ఎవరు ఎన్ని చెప్పినా 

కట్టుకున్న వాడు గుండె లోతుల్లోంచి 

వచ్చిన మాటకు

ఆమె ఉప్పొంగిపోతుంది.

పరవశించిపోతుంది 

అది ఆడజన్మంటే

రచన మధునాపంతుల చిట్టి వెంకట సుబ్బారావు 

కాకినాడ 9491792279