బహుమానం
బహుమానo ఉదయం ఐదు గంటలు అయింది. బాలభానుడి దినచర్య మొదలైంది. మా ఇంట్లో కూడా మా ఔషధ సేవ ప్రారంభమైంది. " వసంత బిపి మందు వేసుకున్నావా! ఆ మాటతో ప్రారంభమైంది మా దినచర్య. " మీరు కూడా వేసుకోండి రోజు మర్చిపోతున్నారు ఈ మధ్య మీకు మతిమరుపు ఎక్కువైంది ఎప్పటిలాగే శ్రీమతి ఆందోళన నా ఆరోగ్యం గురించి. " ఇదిగోండి మీ షుగర్ మందు. అంటూ మందు చేతులో పెట్టి తను కూడా ఒక టాబ్లెట్ నోట్లో వేసుకుంది. అరగంట పోయిన తర్వాత రెండు గ్లాసులతో రాగి జావా రెండు ప్లేట్లలో రెండేసి ఇడ్లీలు పెట్టి ఎదురుగుండా కూర్చుని టిఫిన్ అయింది అనిపించాము. ఉప్పు పులుపు లేని చట్నీ. చప్పగా ఉంది. అయినా ఇది రుచులు కోరుకునే వయసు కాదు. కడుపు నింపుకునే వయసు. ఆ తర్వాత ఆవిడ వంటింట్లోకి నేను రీడింగ్ రూమ్ లోకి. నచ్చిన పుస్తకం తీసుకుని వాలు కుర్చీలో కూర్చుని చదువుతూ అలా నిద్రలోకి జారిపోయా. రాత్రి ఎక్కువగా నిద్ర పట్టదు. నాకేం బాధ్యతలు లేవు. ఆలోచనలు లేవు. కడుపుని పుట్టిన పిల్లలు తాతలు కూడా అయిపోయారు. ఇప్పుడు నాకున్న బెంగ ఒకటే కాలం ఎలా గడుస్తుంది అని. ఎంతసేపు టీవీ చూసినా అవే ఇంటర్వ్యూలు. వృద్ధుల ఆలయాలు ఎంత అందంగా ఉన్నాయో ఎంత సౌకర్యంగ...