CHITTI1963.

"అమ్మా పద్మ! నా బంగారు తల్లి కదా, రెండు మాత్రలు వేసుకో. పొద్దున్న టిఫిన్ మాత్రలు కూడా వేసుకోలేదు. ఈ లంచ్ మాత్ర వేసుకో అమ్మా. నీరసం వస్తుంది" అంటూ పద్మ తల్లి నీరజ కూతుర్ని బతిమాలుతోంది. "లేదమ్మా! నాకు ఆకలిగా లేదు. ఆ మాత్రలు వేసుకుంటే కడుపులో ఏదోలా ఉంటోంది. ఆ మాత్రలు చేదుగా ఉంటున్నాయి. వికారంగా ఉంటుంది. నాకు వద్దు" అంటూ ఏమి తినకుండానే స్కూల్‌కి వెళ్ళిపోయింది పద్మ. "ఆకలి చంపుకోడానికి మాత్రలు వేసుకుంటున్నాను కానీ నిత్యం నా పరిస్థితి కూడా ఇదే" అని తనలోతాను అనుకుంది పద్మ తల్లి నీరజ. "అయినా శరీరానికి ఈ మాత్రలు అలవాటు పడటానికి కొద్ది రోజులు పడుతుంది అని డాక్టర్ గారు చెప్పారు కదా. ఈ పిల్ల అర్థం చేసుకోవడం లేదు" అని అనుకుంది నీరజ. "ఒసేయ్ నీరజా! నాకు ఆ దిక్కుమాలిన మాత్రలు వద్దు. నాకు రెండు ముద్దల మజ్జిగ అన్నం పెట్టు. అసలే నేను రోగానికి మందులు మింగుతున్నాను. దానికి తోడు మళ్ళీ ఈ దిక్కుమాలిన బాధ ఒకటీ! అలవాటైన ప్రాణం... వేళకి రెండు ముద్దలు తినకుండా ఉండలేము. ఇటువంటి పరిస్థితి వచ్చింది ఏమిటి దేవుడా! కడుపులోని ఆకలిని చంపడానికి మందులు మింగే స్థితికి వచ్చేసాము...

1. క క నుంచి పూసె కరుణ, హృదయ తోటలో పరిమళ గంధం॥ కరుణ లేనిదే మానవత్వం శూన్యం ప్రేమలేని మనసు రాయి అవుతుంది॥ 2. ఖ ఖ నుంచి వెలసె ఖ్యాతి, కష్టపడి సాధించిన ఫలం॥ కృషి లేని ఖ్యాతి శూన్యం, నిజమైన మహిమ కృషిలోనే॥ 3. గ గ నుంచి పూసె గుణం, మనిషి గౌరవానికి పునాది॥ గుణములేని విద్య వృథా, గుణమున్నవాడే నిజమైన రత్నం॥ 4. ఘ ఘ నుంచి వినిపించె ఘనత, ధర్మం నిలబెట్టిన గౌరవం॥ అన్యాయం గెలిచిన చోట ఘనత లేదు, ధర్మమే ఇచ్చేది నిజమైన కీర్తి॥ 5. ఙ ఙ నుంచి వెలసె ఙ్ఞానం, చీకటిని పారద్రోలి వెలుగు॥ జ్ఞానం లేని జీవితం అంధకారం, జ్ఞానమే మానవుని నిజమైన బలం॥ 6. చ చ నుంచి మెరిసె చందమామ, బాల్యంలో కలల సఖి॥ చందమామ లేని చిన్నారి గీతం, అనిపించదు తీపి తీయనిదిగా॥ 7. ఛ ఛ నుంచి లభ్యమైందీ ఛత్రం, వానలో ఎండలో రక్షణ॥ ఛత్రం లేనిదే జీవితం కష్టమే, రక్షణతోనే సౌఖ్యం సాధ్యం॥ 8. జ జ నుంచి వెలసె జీవితం, ప్రేమ దయల పరిమళ తోట॥ జీవితం అనేది పంచుకోవడమే, స్వార్థమే అయితే జీవం వెలితి॥ 9. ఝ ఝ నుంచి పారె ఝరులు, గానమై ప్రవహించే నదులు॥ ప్రకృతి గీతం వినిపించే చోట, మనసు మధురంగా మారిపోతుంది॥ 10.  11. ట ట నుంచి మ్రోగె టపాసులు, ఉత్సవ రాగాల మేళం॥ రంగుల కాంతుల సంబరమే...

అ అ నుంచి పుట్టిన పదం అమ్మ, అమ్మలేని మన జీవితం బొమ్మ॥ (అమ్మ అంటే ప్రేమకు రూపం, జీవానికి ఆరంభం) ఆ ఆ నుంచి వెలసినది ఆనందం, ఆనందమంటే మన జీవన ప్రాణం॥ (ఆనందం అంటే మనసుకు ఊపిరి, జీవితం తీపి) ఇ ఇ నుంచి వెలసినది ఇల్లు, కష్టాలు–సుఖాలు పంచుకునే నిలయం॥ (ఇల్లు అంటే గోడలు కాదు, హృదయాల గూటి) ఈ ఈ నుంచి పలికె ఈశ్వరుడు, ఆయన లేని జీవితం వెలితి॥ (దైవం అంటే మనసుకు ఆశ్రయం, ఆత్మకు శాంతి) ఉ ఉ నుంచి ఊగె ఉయ్యాల, చిన్ననాటి కలల లాలిపాట॥ (బాల్యం అంటే అమాయకపు పరిమళం) ఊ ఊ నుంచి పుట్టె ఊరు, జ్ఞాపకాల తోట, మూలాల నిలయం॥ (ఊరు అంటే మూలాలు, మమకారం, మట్టి వాసన) ఋ ఋ నుంచి వెలసె ఋషులు, వారి జ్ఞానం లేక మార్గం లేదు॥ (ఋషులు అంటే సత్యాన్వేషణకు దీపస్తంభాలు) ఎ ఎ నుంచి మెరిసె ఎదురుచూపు, ఆశలే మనిషి ప్రాణశక్తి॥ (ఆశ లేకపోతే అడుగు ముందుకే వేయలేం) ఒ ఓ ఓ నుంచి మ్రోగె ఓంకారం, ప్రాణమంతా నింపే నాదం॥ (ఓంకారం అంటే సృష్టి, స్థితి, లయమనే త్రిస్వరూపం) ఔ ఔ నుంచి వెలసె ఔదార్యం, దానం లేనిది జీవితం వెలితి॥ (ఔదార్యం అంటే పంచుకోవడమే పరమధర్మము