సహాయం

సహాయం

జీవితం క్షణ  భంగురం  అంటారు. ఒక్క క్షణం కాలం నిడివి గల జీవిత సంఘటనలు కొన్ని మనకి కనువిప్పు కలిగిస్తాయి. మనిషి గా ఉండవలసిన బాధ్యత గుర్తు చేస్తాయి. సమాజంలో అనేక సంఘటనలు జరుగుతుంటాయి. కానీ స్పందించే హృదయాలు కొన్నే ఉంటాయి. అవసరమైనప్పుడు ఆదుకోవడం అనేది అందరికీ  చేతకాదు. ఎంతసేపు డబ్బు చుట్టూ పరిగెత్తే మనిషి తన చుట్టుపక్కల చూడడం మానేశాడు. 

చుట్టుపక్కల చూడరా చిన్నవాడా అని   సిరివెన్నెల వారు అమృతమైన మాటలు చెప్పిన బాలు గారు గొంతులో ఆ పాట ఆనందంగా విని అర్థం మరుగున పడేసారు జనం

ఆ పాట సంగతి అలా ఉంచి మనం కథలోకి వెళ్ళిపోదాం.

అవి కరోనా దేశాన్ని కుదిపేస్తున్న రోజులు. రోడ్డుమీద ఎక్కడ

జనసంచారం కనబడే వారు కాదు కానీ ఆసుపత్రిలోనూ

 మందుల షాపుల దగ్గర బాగా రద్దీగా ఉండేది. అన్ని మందుల షాపుల్లాగా ఆ మందుల షాపు దగ్గర కూడా రద్దీ ఎక్కువగా ఉంది.

మందుల కోసం వచ్చినవాళ్లలో రకరకాల వయసులో వాళ్ళు ఉన్నారు. అందులో ఒక 10 సంవత్సరాల పాప చేతిలో బ్యాగు, మందుల చీటీతో వచ్చి నిలబడి ఉంది

ఇంతలో ఒక వృద్ధుడు చేతిలో కర్ర పట్టుకుని నడుస్తూ ఒక మందుల చీటీ మందుల షాపు యజమాని చేతులో పెట్టాడు.

ఆ ముసలాయనకి వయస్సు 70 ఏళ్ల వరకు ఉండొచ్చు. వణికిపోతున్నాడు. కనీసం మొహానికి మాస్క్ కూడా కట్టుకోలేదు. పరిస్థితి ఏంటో తెలియదు. మందుల షాప్ యజమాని తొందరగా మందులు ఆ పెద్దాయనకి ఇచ్చి పంపేయమని షాపులో ఉన్న కుర్రాళ్ళని పురమించాడు 

షాపులోని కుర్రాళ్ళు మందులన్నీ చీటీ ప్రకారం తొందరగా తీసి బిల్లు తయారుచేసి ఆ వృద్ధుడు చూపించారు. బిల్లు మీద Rs1525 అని ఉంది. వృద్ధుడు జేబులోంచి 500 రూపాయల నోటు తీసి షాప్ యజమానికి ఇచ్చాడు. షాప్ యజమాని వృద్ధుడి వైపు ఆశ్చర్యంగా  చూసాడు. ఆ చూపులో మిగతా సొమ్ము ఏది అని అర్థం ఉంది. ఆ ముసలాయన రెండు చేతులు జోడించి తన వేలుకున్న బంగారపు ఉంగరం తీసి టేబుల్ మీద పెట్టాడు. 

వెంటనే యజమాని ఆ ఉంగరాన్ని ముసలాయన వైపుకు తోసి అటువంటివి తీసుకోమంటూ బుర్ర అడ్డంగా అటు ఇటు తిప్పాడు. మళ్లీ ముసలాయన రెండు చేతులు జోడించాడు. అవన్నీ కరోనాకు వాడే మందులు. బహుశా భార్య కోసం అయ్యుండొచ్చు. ముసలాయన అయోమయంగా అటు ఇటు చూస్తూ కళ్ళు నీళ్లు పెట్టుకుంటున్నాడు. 

ఇదంతా చూసి మందుల షాపు యజమాని మందులు వెనక్కి తీసేసుకుని చీటీ ఆ  ముసలాయనకి ఇచ్చేసాడు

ఆ ముసలాయనకి ఏం చేయాలో పాలు పోవటం లేదు. చుట్టుపక్కల చూస్తే ఎవరు ముఖ పరిచయం ఉన్నవాళ్లు కూడా కనబడలేదు. చుట్టుపక్కల  ఉండేవాళ్ళు ఆశ్చర్యంగా చూస్తున్నారు గాని ఎవరు ముందుకు రావడం లేదు.

 ఇంతలో అనూహ్యంగా ఆ పదేళ్ల పాప బ్యాగులోంచి 500 రూపాయల నోటు తీసి టేబుల్ మీద పెట్టింది.  ఆ తాతగారిబిల్లు ఎంత అయిందండి  అని షాప్ యజమానిని  అడుగగా  బిల్ అమౌంట్ యజమాని చెప్పాడు.  ఇదంతా గమనిస్తున్న వారిలో ఒక్కసారిగా చైతన్యం వచ్చింది. తలో కాస్త వేసుకొని ఆ బిల్లు చెల్లించి  ముసలాయనకు మందులు ఇప్పించి పంపించేసా రు. ముసలాయన ఆ చిన్నపిల్ల ఔదార్యానికి ముచ్చటపడి కాళ్లకు నమస్కారం చేశాడు.

ఇదంతా గమనిస్తున్న షాపు యజమానికి  అవకాశం ఉండి కూడా సహాయం చేయలేని తన పిసినారితనానికి సిగ్గుపడి  మీ నాన్నగారు ఏం చేస్తుంటారు అని ప్రశ్నించాడు. అమ్మాయిఇ లా చెప్పసాగింది మా నాన్నగారు కూలి పని చేసుకుని మమ్మల్ని పోషిస్తారు. రెండు రోజుల నుంచి జ్వరం.  పనికి వెళ్లలేదు. అందుకే మందుల కోసం వచ్చానంటూ అమ్మాయి చెప్పే మాటలు ఏమీ యజమానికి తలకెక్కడo లేదు. 

మనసులోంచి  దుఃఖం పొంగుకుని వచ్చింది. వెంటనే  తన కర్తవ్యం గుర్తుకు వచ్చింది. వెంటనే ఆ పిల్లకు కావాల్సిన మందులు ఇచ్చి తృప్తిగా తన పనిలో నిమగ్నం అయిపోయాడు.

ఒక్కొక్కసారి మనం చేసే అతి చిన్న సహాయం కూడా ఒక ప్రాణాన్ని కాపాడుతుంది. ఆ సమయం సందర్భం కనిపెట్టడంలోనే ఉంది మానవత్వం.

రచన మధునాపంతుల చిట్టి వెంకట సుబ్బారావు.

         కాకినాడ 9491792279